ριγκορισμός

και ριγορισμός, ο, Ν

1. ηθική αντίληψη κατά την οποία επιβάλλεται άκρα αυστηρότητα ηθών

2. συνεκδ. η άσκηση τής ηθικής αυτής στη ζωή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. rigorisme (< λατ. rigor «σκληρότητα, στερεότητα») + -ισμός*.